บันทึกการเรียนครั้งที่ 2
18/08/59

เริ่มเข้าสู่บทเรียน

ความรู้ที่ได้รับ
      การเข้าบทเรีนยด้วยบทเพลงเด็กต่างๆ เพื่อกระตุ้นให้สมองตื่นตัวพร้อมรับความรู้ที่จะใส่เข้าไปใหม่  เพลงวันนี้ร้องยากมากมีเสียงสูงเสียงต่ำ ให้ร้องให้ตรงคีย์ยังยากเลย ยังต้องจำท่าด้วย 
      พัฒนาการทางภาษาของเด็กไม่ว่าจะเป็นรูปภาพหรือคำ อาจจะสงสัยรูปภาพเรียกว่าภาษาได้อย่างไร  ทุกอย่างบนโลดใบนี้หากสื่อออกมาแล้วเข้าใจถือว่าเป็นภาษาทั้งสิ้น  แล้วการที่เราโบกไม้โบกมือละ  นั้นก็ภาษาเราเข้าใจในความหมายที่สื่อออกมา
     ภาษาถือว่าสำคัญสำหรับเด็กวัยนี้เป็นอย่างมาก  เนื่องจากอยู่ในช่วงที่อยากรู้ ถ้าสอนคำผิดแล้วเด็กลองพูด แต่ไม่บอกเด็ก เด็กก็จะจำคำนั้นไปเลย

อธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับการบ้าน

การนำความรู้ไปประยุกต์ใช้
      ในอนาคตความรู้เหล่านี้จะถูกถ่ายทอดออกไปตามความเข้าใจของข้าพเจ้า ดังนั้นจึงต้องเก็บความรู้เหล่านี้ใช้ในการสอนในอนาคต และสอนให้ง่ายและเข้าใจง่ายที่สุด  อาจจะมาในรูปแบบเกมส์การศึกษาได้

ผู้ร่วมเรียนที่น่ารัก เห็นกล้องไม่ได้เลย

ประเมินผล 
ผู้เรียน       
      ตั้งใจทำให้สิ่งที่ครูผู้สอนสั่ง  แต่ได้เท่านั้นค่ะ จะพยายามต่อไป
ผู้ร่วมเรียน
      เพื่อนพูดเยอะจนครูต้องใช้วิธีเก็บเด็กด้วยเสียงเพลง
     "บะหมี่ๆๆๆ  ซาลาเปาๆๆ หมูสับๆๆ แล้วก็ข้าวต้มมัด ฮึบ"  เพลงน่ารักมากจนกลายเป็นเรื่องสนุกใหญ่เลย 
ครูผู้สอน
       มีความอดทนสูงมากที่จะสอน  เพราะเสียงดังมาก  แต่ครูก็ไม่มีการแสดงอาการโกรธเลย  แล้วครูก็ขำแรงมากกับหลายเรื่องในห้องเรียน

บันทึกการเรียนครั้งที่ 1 

11/08/59

เจอกันวันแรกใบเช็กชื่อน่ารักมาก 

ความรู้ที่ได้รับ

   เนื่องจากเป็นการเจอกันครั้งแรกของการเรียนจีงไม่มีอะไรมากนัก ให้การอธิยายเกีี่ยวกับรายวิชา  ข้อตกลง การให้คะแนน  แต่ก็ใช่ว่าไม่มีความรู้อื่นเลย เรามีการร้องเพลง สวัสดี  มีท่าประกอบด้วย เพื่อดึงดูดความสนใจ  ดีกว่ายืนตะโกนร้องเพลงเฉยๆ  การจะเป็นครูอนุบาลได้นั้นต้องมีใจรักและตั้งใจ และการที่จะสอนใครได้นั้นตัวเราต้องมีความรู้มากพอ ก่อนจะสอนเด็กให้คัดตัวหนังสือเรามาฝึกคัดเองก่อน  ว่าจะดีเพียงใด  แต่ทุกอย่างจะทำได้ดีก็ต้องมีการฝึกฝน

เพื่อนๆตั้งใจคัดมากๆ

การนำความรู้ไปประยุกต์ใช้

    

       เพลงที่ร้องในห้องเรียนในวันนี้  อาจเป็นเพลงในห้องฝึกสอนของเราก็ได้  เพราะฉะนั้นจำให้ได้มาที่สุดเท่าที่จะทำได้  เพลงเหล่านี้ยังเป็นกิจกรรมเข้าจังหวะอีกด้วย

      ตัวหนังสือเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องติดตัวไปตลอด   ยิ่งเป็นครูตัวหนังสืิออ่านไม่ออกจะสอนเด็กให้เขียนตัวหนังสือสวยได้อย่างไร เพราะครูคือแม่พิมพ์ของเด็ก  ต้องคัดไปค่ะ จนกว่าจะชินแล้วติดไปเอง

ยังต้องฝึกอีกเยอะ

ประเมินผล

ผู้เรียน

      ด้วยเป็นคาบแรกที่เจอกัน  ความตื่นเต้นเกิดขึ้นเสมอ  เจอกันครั้งแรกก็คัดพยัญชนะไทยเลย มือสั่นมือแข็งเลยค่ะ  แต่ตั้งใจมากนะคะ

ผู้ร่วมเรียน

      ทุกคนอยู่ในอารมณ์เดียวกัน   และให้ความร่วมมือดี

ผู้สอน

       ให้ความรู้เต็มที่  มีพูดเล่นด้วยทำให้สถานการณ์ไม่ตึงเครียดเหมาะแกการเรียนรู้